No er ikkje dette mitt kjernefelt, men eg har då noko kjennskap til vassteknikk.
Vassverket sine vassprøvar takast både i vasskjelda, behandlingssystemet og frå forsyningsnettet. Dette betyr i enkelheit at også "vatnet ut av springen" kontinuerleg vert testa. Føresetnaden for at noko skal unne koma inn i leidningsnettet, er at ureiningstrykket er høgare enn innvendig vasstrykk. Den einaste gongen eg kunne gått med på å koke vatnet, er difor like etter særs store lekkasjar, særs store flaumar, brot på leidning, trykklaust nett, perioder med ekstraordinær spyling av leidningsnettet. Kort sagt skjer dette særs sjeldan på abonnentnivå. For å ytterlegare sikre mot trykktap er også nettet backa opp av naudstrømsaggregat. Tilbakeslagssikring er også standard frå eitkvart uttak i hovudleidningsnettet, og evt anna utstyr som koplast til nettet.
Dersom det var slik at det offentlege ikkje hadde kontroll på vatnet straks det forlot filteret, vil eg tru tilliten og viljen til å drikke/bruke dette vatnet sakte hadde forsvunne. Akkurat slik du her antydar, at vatnet helst bør kokast (sett bort frå o2-spørsmålet). Så, ja, det har noko med saka å gjera.